Bank en persoonsnummer

Soms denk ik dat in tegenstelling met België het ambtenarenapparaat efficiënter is georganiseerd dan de privé. Dat zegt misschien iets over de ambtenaren maar meer nog over de bedrijfswereld.

Een voorbeeld.

Om mijn huis te betalen moest ik een rekening openen in Zweden toen ik nog in België woonde. Dat bleek eenvoudig op te lossen in Lund. Buitenlandse studenten worstelen met hetzelfde probleem. Dan geven ze ergens iets dat op een persoonsnummer lijkt. De bank drukte me wel op het hart om van zodra ik een persoonsnummer had dat bij hen te melden.

Fier als een gieter stapt ik dus bij de bank binnen. Nummertje trekken en wachten. Het duurde wat omdat de klant aan het loket klaarblijkelijk telefonisch haar hele leven moest vertellen. Ook de bankwereld is efficiënt dus werd er na enkele minuten een tweede loket open gedaan en was ik aan de beurt.
Nog een weetje: mijn Zweeds is nog niet zo bijster goed maar het lukt me al aardig. Dit leidt soms wel eens tot grappige verwarringen. En dat kruid alvast mijn leven hier. Nu ook dus.

Weet ook dat aan dit persoonsnummer een adresverandering vast hangt. Al de post gaat nog naar het oude adres, België dus, als ik dat nummer niet door geef.

...

B: Een persoonsnummer? Daar moet je bij het Skatteverket voor zijn.
Ik: Nee sorry mijn Zweeds is niet goed. Ik heb een persoonsnummer en ik kom je dit brengen.
B: Mag ik dan uw (Zweedse) identiteitskaart eens?
Ik: Euh, ... die heb ik nog niet. (ondertussen in mijn papieren gravende naar de brief van het Skatteverket)
B: Dan kan ik dat niet aanvaarden.
Ik: Euh... maar hier is het bewijs van de Skatteverket (met het nummer en mijn naam op)?
B: Dat telt niet, ik kan niets doen.
Ik: ... euh ..
Ik: Ok dan wacht ik op mijn identiteitskaart. ... 

Ik: Oh ja kan ik die betaling hier doen (voor die identiteitskaart nota bene).
B: Laat even kijken, uiteraard. Mag ik uw persoonsnummer even.
Ik: Jamaar dat... Och laat maar

Serieus? (zou Maarten mijn ex collega zeggen)