Mijn afscheidsdrink op mijn werk, nu al meer dan een week geleden, heb ik echt geapprecieerd. Voor
enkelen was het zelfs een emotioneel ogenblik. Ik kan er alleen
maar heel dankbaar voor zijn.
Maar ik kreeg ook enkele mails van collega’s en vrienden.
Mails die me diep in mijn hart raakten. Mails van mensen die me dierbaar zijn.
Maar het zou me niet mogen verbazen dat het net die mensen zijn die me laten
weten hoe dierbaar ik was voor hen. Het is bijna of ze zich een beetje verloren
voelen.
Maar inderdaad, ze blijven achter. En achterblijven is geen
fijn gevoel.
Met enkele sprak ik nog af, nog even bijpraten. Maar dat lukt niet meer voor allen. Jammer, maar de tijd ontbreekt me.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar